Soms is het alsof God me terugbrengt naar plekken in mijn leven waar ik niet meer wilde zijn…
Ken je dat?
Ik geloof dat je dan wordt teruggebracht naar oude plekken, naar plekken waar je gewond bent geraakt.
Plekken die je uit het oog bent verloren; van bewust naar onbewust gebied verdreven …
God kent je en ziet ze wel.
Hij weet van jouw incompleet zijn.
Van je puzzel die niet gelegd is door pijn, door angst, door een niet meer kunnen vertrouwen…
We leven dan vaak meer uit dat stuk angst, dan dat we voluit leven vanuit wie we echt zijn.
Het is verborgen geraakt …of… we hebben ons een beetje verborgen …
God houdt zo van ons dat Hij ons daar niet wil laten. Hij heeft ons geluk voor ogen!
Hij verlangt ernaar ons te leiden naar die plekken waar we de rust en de veiligheid vinden om de plekken en gevoelens van angst en niet meer vertrouwen te onderzoeken…
Samen met Hem een beetje dichter bij je eigen binnenkant durven komen,
zo ze aankijken,voelen en ervaren wat je meeneemt.
Wat je raakt en pijn doet.
Wat je in de war maakt of waar je liever juist bij weg wil….
Wil je even blijven? Even stilstaan?
Het is een kunst om stil te staan bij waar je bent…
Stilstaan bij waar je eerder voorbijliep of niet naar durfde te kijken…
blijf nu maar
bij jou
en verdraag
laat komen
wat komt
je komt terug
als je blijft
terug
van weggeweest
je leven leven
dragen
en verdragen
alles wat hoort
bij jou
ben jij…