‘Laat mij zijn voor U alleen…laat mij leven door Uw Geest.’
Deze woorden komen al dagen zomaar in mijn hoofd omhoog als ik wakker wordt…
Ik zoek soms naar wie ik ben, naar mijn echte ik, en kijk waar ik eigenlijk niet echt ben of me aanpas en mezelf achterlaat…
Ook zoek ik dan naar God, wie God is, hoe Hij naar me kijkt en hoe ik mijn leven mag leiden…
Ken je dat? Zoek jij ook naar hoe je bent en graag ‘echt’ wilt zijn?
Een echtheid die je misschien wel voelt diep van binnen, maar die nog niet aan de oppervlakte durft te komen?
Het lijkt dan vanzelf en gemakkelijk om toch maar weer die kant op te gaan waar je weet of voelt dat anderen je accepteren.
Niet uit de toon vallen, niet opvallen. Aan de ene kant verlangen we zo naar het ‘uniek’ zijn en gelijkertijd is het alsof we in de massa willen opgaan omdat dit minder spannend is?
We willen gezien worden in wie we zijn en gelijk bedekken we onszelf …
En toch mis je daar dan zo jezelf. Loop je jezelf voorbij.
Jouw verhaal wordt aan de kant gelegd, onder de tafel geveegd.
Het mag er niet zijn? De ander is belangrijker?
Het valt wel mee, er zijn ergere dingen…?
…
Wat legt het in je bloot als je verhaal er helemaal gehoord mag worden?
Met jouw pijn, met jouw zicht er op, met jouw gevoelens?
Gevoelens waarvan je weet van binnen dat ze er toe doen, maar toch is het moeilijk voor je ze er te laten zijn.
Onze God kent jou en mij zo goed. Hij heeft ons bedacht en gemaakt.
Hij is degene aan wie je kunt vragen om te laten zien wie je ben, om je een open hart en open ogen te geven om te leren en durven zien en om te gaan staan in het leven, gewoon zoals je bent.
Alsof Hij je al wandelend wil vertellen wie jij bent en mag zijn.
Hij laat jou en mij onze gang gaan. In het ontdekken, in het zijn.
Hij heeft alles in ons gelegd. Ook in het ontdekken en gaan weten.
We hoeven niet eerst naar de hemel af te reizen om te gaan zien.
Hij woont in ons.
Hij is de ‘Ik Ben’
Daar schijnt Zijn licht in jou en als je dat gaat omarmen kom je uit bij jou.
Bij wie je ten diepste bent.
Ook alle stukken die je moeilijk kunt accepteren kun je dan onder ogen zien. Je behoeftes en je verborgen pijn. Je blij zijn en alles wat je maakt tot wie je ben tot de dag van vandaag.
Leren accepteren en omarmen.
Kom je tevoorschijn?
waar je het denkt niet te kunnen
maar je wel echt welkom bent?
Kom je?