Echt!
Wees sterk en houdt moed….ook als je soms het gevoel hebt dat de grond onder je voeten wegzakt.
Als je hart in je keel klopt en je maag zit in de knoop zit.
Makkelijker gezegd dan gedaan?
Dat klopt.
Het kan een hele strijd zijn om de reis verder te gaan wanneer je hele lichaam schreeuwt dat het niet ok is.
Wanneer er strijd is in je lichaam, ziel en geest.
Je wilt wel, je gelooft ook dat je op de goede weg bent, maar je ervaart zoveel strijd in je binnenste.
Letterlijk kun je van angst strontmisselijk worden en kan het voelen alsof je gevangen zit.
Je voelt je gescheiden in je ervaring van je ziel en je geest.
Je weet dat de richting waarin je loopt te vertrouwen is en goed, maar je hele systeem schreeuwt dat het onveilig is.
Alsof twee werelden die door elkaar heenlopen. Oude ervaringen, opgeslagen in jou willen je waarschuwen, terwijl het nu, op de nieuwe weg, wel veilig is…
Als je (nog) niet durft te gaan, wat houdt je tegen?
Als je niet durft te gaans het belangrijk te weten waarom.
Wat je vertrekpunt is van waaruit je wilt gaat.
Heb jij grond onder je voeten? Sta jij stevig op de grond en mag je zijn die je bent?
Met alles erop en aan?
Met je mooie en minder mooie kanten? Met je plannen die lukken, maar ook als het misgaat? Hoe gegrond ben jij en waar verlang je naar meer stevigheid onder je voeten?
De stevigheid van het mogen bestaan en van daaruit verder groeien…
Het is een hele reis die je maakt naar binnen. Oftewel een reis van eerlijk kijken naar wat er in je gebeurt. Wat maakt je bang, wat doet je vluchten, wat opent je en geeft je rust?
Soms weet je gelijk wat het voor jou moeilijk maakt, waardoor je de grond onder je voeten niet voelt/ervaart. Vaak is het een bewust stil blijven staan met God en Hem vragen waar jouw grond verdwenen is of misschien nooit geweest is.
Wat de oorzaak hiervan ook is… als de grond onder je jouw voeten nauwelijks te voelen is, je geen recht van bestaan ervaart, maar toch elke dag de keus moet maken om jouw weg te gaan…
weet dan dat Hij je kent, dat Hij heel zuiver de weg weet voor jou.
Ik kan op deze plekken van mijn leven, waar ik verder mag reizen en vertrekken uit oude gebieden van mijn leven naar nieuwe uitzichten in een worsteling terechtkomen.
Dan wil ik wel, maar het lukt niet.
En dat is ok, ook al vindt ik vaak van niet.
Mijn wil is dan groter en sterker dan wat mijn ziel en lichaam aan kunnen.
Hoe belangrijk en verlossend is het dan voor mij is om met Hem te zitten en te praten of als ik het niet kan iemand te vragen met mij hiervoor te bidden. Want hoe vast kun je soms zitten!
Opdat ik en alles wat zich in mij afspeelt tot rust mag komen. En mag weten dat er voor me gezorgd wordt, dat ik gedragen wordt waar ik het (nog) niet kan.
En zo kan ik dan weer ‘hoe kwetsbaar ook” verder gaan op mijn nieuwe weg met een open hart.
Niet alleen, maar ondersteund en gedragen…
U bent daar
waar ik niet kan staan
U bent daar
waar ik niet durf te gaan
U ondersteunt mij
als ik bang ben om te vallen
U kent de nood van mijn ziel
U geeft mijn voeten de ruimte
U zalft mijn hoofd met olie
U vult mijn beker
U bent mijn rots en vesting
U zult mijn gids zijn…
tot eer van Uw naam
In Uw hand ligt mijn lot en mijn
leven
Ik vertrouw op U…